เรื่องราวของคนสู้ชีวิตรายนี้คือ นายพนม เค้าฝาย อายุ 42 ปี อดีตผู้ใหญ่บ้าน หมู่ 4 ต.ดาญจนา อ.เมืองแพร่ ที่ผ่านมาสู้ชีวิตทำทุกอย่างเพื่อความอยู่รอดที่ผ่านมาทำอาชีพเป็นช่างช่อมรถหาชื้อรถมาช่อมและขายรถมือสอง และแต่งงานกับภรรยามีอาชีพรับราชการ วันเสาร์อาทิตย์ก็ทำแคบหมูออกจำหน่ายทั่วไปในพื้นที่จังหวัดแพร่
นอกจากนั้นยังยึดอาชีพรับจ้างขับรถประจำทางอีกแต่หลังจากที่โควิด-19 เข้ามาทำให้อาชีพที่ทำเช่นช่อมรถ ขายรถก็ไปไม่ไหว ทำแคบหมูก็สู้ราคาหมูแพงไม่ได้เพราะถ้าหมูแพงก็ต้องขึ้นราคาแคบหมูก็ทำให้ขายยาก ส่วนขับรถรับจ้างวิ่งสายแพร่-เชียงราย พิษโควิดก็เล่นงานเอาอีกต้องหยุดอยู่บ้านเฉยๆ
แต่ด้วยพลังที่เคยทำงานและอยู่เฉยไม่เป็นก็คิดทำรถพ่วงคิดถึงของกินของกลับแกล้ม อาหารของชาวบ้านจึงทำรถพ่วงมาคันหนึ่งมาใส่กับรถจักรยานยนต์ที่มีอยู่แล้ว จ้างช่างมาทำตู้ตกแต่งติดต่อหาของมาใส่ขายและลองขายในหมู่บ้านและขยายพื้นที่ไปก็ทำให้มีรายได้เพิ่มขึ้นและมีลูกค้าอุดหนุนมากขึ้น ส่วนภรรยาหลังจากเลิกงานก็จะมาช่วยขายอีกคนก็ทำให้ชีวิตครอบครัวมีความสุขหลุดจากพิษโควิด
นายพนม เค้าฝาย เผยอีกว่าพิษโควิดทำให้ชีวิตที่ทำมาหากินทรดลงไปเลยทำมาหลายอย่าง ช่อมรถ ขายรถ ทำแคบหมู ขับรถโดยสาร ไปหมดก็เลยหันมาทำรถพ่วงมาลองขายของพวกนี้ก็ดีขึ้นส่วนการขายก็ขายแถวแหล่งท่องเที่ยววังปลา โรงเรียนเลิกก็ไปหน้าโรงเรียน และสี่ห้าโมงก็มาขายหน้าบ้านแฟนที่บ้านโป่งศรี ตำบลบ้านถิ่น อำเภอเมือง จังหวัดแพร่ จนขายของหมดหรือทุ่มสองทุ่มก็กลับพักผ่อนก็ทำให้ขายได้วันหนึ่งพันกว่าบาท
